Het geheim van onvoorwaardelijke liefde

Liefde zonder voorwaarden dus.

Geven zonder er iets voor terug te verwachten.

We denken allemaal dat het zo hoort, maar toch blijft het vaak bij hooggestemde idealen, die onmogelijk bereikt kunnen worden, hoe hard we het ook proberen.

Waarom is het toch zo moeilijk om onvoorwaardelijk lief te hebben?

De reden is simpel: we kunnen niet onvoorwaardelijk van een ander houden, als we niet van onszelf houden. Hoe kan ik iets geven als ik het zelf niet eens heb?

Hoe kan ik een ander als volmaakt zien, ze accepteren zoals ze zijn, als ik altijd fouten zoek in mezelf? Je kunt alleen onvoorwaardelijk van iemand houden, als je eerst leert om van jezelf te houden.

Ironisch genoeg hebben we vaak het idee dat het egoïstisch is om van je zelf te houden. Maar eigenlijk is het juist egoïstisch om niet van jezelf te houden. Want zolang je jezelf afwijst, jezelf veroordeelt en alleen maar oog hebt voor wat er allemaal mis met je is, zul je iets van anderen nodig hebben: goedkeuring, aanvaarding, erkenning. En dat is pas egoïstisch, om van je geliefden te nemen, in plaats van vrijelijk te geven.

Als je van jezelf houdt, ben je juist niet meer egoïstisch en begin je verantwoordelijkheid te nemen: verantwoordelijkheid voor je eigen geluk, je eigen vervulling. Wanneer je er genoeg aan hebt om met jezelf te zijn, wanneer je eigen aanwezigheid je vreugde brengt, dan ben je vrij om te geven zonder afhankelijk te zijn, zonder behoeftig te zijn, zonder te nemen. Wanneer je je volledig voelt in jezelf, beleef je er vanzelf vreugde aan om aan anderen te geven, om hen te dienen in hun eigen zelfverwerkelijking en om hun eigen perfectie te eren.

De misvatting van het ego als iemand die geobsedeerd is door zijn eigen grootsheid toont juist aan hoe verloren we eigenlijk zijn geraakt in onze ego’s: het ego is de stem die ons vertelt dat er iets mis met ons is, die ons veroordeelt en ons klein houdt. Het neemt een valse houding van trots en arrogante superioriteit aan, maar als we dit niet zien voor wat het werkelijk is – diepe angst en onzekerheid – dan is dat alleen omdat we zelf vastzitten in hetzelfde spelletje van zelfveroordelingen en -afwijzing.

Als je echt onvoorwaardelijke liefde wilt ervaren, aanvaard dan eerst dat je het nog niet doet. Accepteer je eigen conditioneringen, je behoeften, de ‘contracten’ die je opstelt voor je eigen persoonlijke relaties (voor wat hoort wat). Als je niet eerlijk tegenover jezelf kunt zijn, jezelf niet kunt zien zoals je werkelijk bent, dan zul je niet kunnen veranderen. Het gaat er niet om hoe je bij anderen overkomt, dat kan schijn zijn. Laten we ons erop richten om die onvoorwaardelijke liefde te worden. Door jezelf te aanvaarden zoals je bent, zul je de persoon worden die je altijd dacht te moeten zijn.

In de bijbel zag ik de volgende teksten:

Deuteronomium  7:7,8   Israël in liefde uitgekozen

Efeze 1:4,5                        Uitverkoren, voorbestemd, begenadigd in de Geliefde.

Johannes 3:16                 God heeft mij zo lief gehad dat Hij Zijn Zoon stuurde… Geloof!

1 Johannes 4:10              God is begonnen met liefhebben

Romeinen 5:8                  God heeft Zijn liefde bevestigd, bewezen.

Wanneer voel je je geliefd?

Weet je je geliefd?

Weet je dat er op dit moment zielsveel van je gehouden wordt?

Ondanks je gedachten, gevoelens, mislukkingen, falen, tekortschieten in het beantwoorden van liefde. En ook: niet op grond van alles wat je doet voor Hem, je positie in de gemeente, je strijden voor wat jij denkt dat goed i, etc. Je bent gewoon geliefd door God, zoals je bent!

Als je niets van Zijn liefde merkt?

Toch kun je je nog steeds niet geliefd voelen.

Maar God vraagt ons niet om Zijn liefde te willen ervaren, maar in de eerste plaats het te geloven! Omdat we deel uitmaken van een plan dat ons gevoel overstijgt en waar onze gedachten niet bij kunnen, maar waarin God ons een bijzondere plaats heeft gegeven: in het Lichaam van Christus, Zijn geliefde Zoon.

We kunnen er ook samen over praten, misschien geeft dat meer duidelijkheid.