Getuigenis Gabriel

Mijn naam is Gabriel Meijer van der Horst.

Ik wil in het kort mijn verhaal doen over mijn leven en wat ik heb meegemaakt.

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Al van kinds af aan ben ik bekend met de bijbel en met het bestaan van God. Ik ben er wel blij mee dat ik dat heb gekregen. Ik heb er op latere leeftijd toch strijd mee gehad. Ik was als kind altijd nieuwsgierig naar alle verhalen en kon ze niet vaak genoeg horen. Ik wilde er alles van weten. Ik vond de bij de kindernevendienst en bij de kinderclub geweldig. De Kinderliedjes van “Ellie en Rikkert” zong ik ook altijd uit volle borst mee. Kortom ik was een vrolijk ken energiek kind. Er was alleen een duistere kant aan mijn kindertijd. We werden erg veel gepest. Mijn moeder, mijn zus en ik. Zowel geestelijk als lichamelijk. Als ik er nu op terug kijk weet ik niet eens alle problemen meer die ze met ons hadden. Laat ik het bij mezelf houden. Er waren dagen dat ik met tranen in mijn ogen in slaap viel. Ik hield me vast aan mijn vrolijk zijn. We zijn op gegeven moment verhuisd naar IJlst. Hier kwam ik op een christelijke basisschool. Ik had gehoopt dat dat beter zou gaan als in Workum op de basisschool. Dit was niet het geval. Ook op deze school werd ik weer gepest. Ik had voor mezelf het idee dat het met me mee reisde. Ik ben in groep 6 naar een andere school gegaan. Naar het speciaal onderwijs. Toen ik daar kwam had ik vrij snel vrienden. Dit waren erg fijne jaren op zich. Ik had het goed met de leerkrachten. Ik werd er niet echt gepest, op eenpaar leerlingen na die me steeds als pispaaltje moesten hebben. Vanuit deze school ging ik naar het VMBO, en daar ging het al mis. Ik kreeg vrienden die rookten en drugs gebruikten. Het was voor mij logisch om in die dingen mee te gaan omdat ik dan eindelijk ergens bij hoorde. En ik gaf God overal de schuld van van alle ellende. Ik ging elke zondag naar de kerk, en op vrijdag avond ging ik trouw naar de jeugd avonden. Maar steeds meer geleed ik weg. Ik maakte op de leeftijd van ong 13/14 jaar kennis met de metal scene.  Het was zo interessant en duister. Het had iets spannends, en ik kon al mijn agressie er in kwijt. Dit werd door de mensen om mij heen niet gewaardeerd. En gebruike, zonder dat iemand het echt wist, steeds meer wiet. Het werden uitvluchten, de muziek en drugs. Zolang ik mij in de omgeving van muziek en drugs bevond was ik vrij, nou ja dat voelde zo. Het was een nep wereld waar ik in leefde. Ik had ook zo’n hekel aan die christenen, in de kerk waar ik naar toe ging, die de hele week gewoon hun ding deden en zondags met de handen omhoog staan. Ik maakte een keuze voor God. Ik liet mij dopen. Ik werd lid van de kerk van mijn ouders. Ik dacht nu kan me niets meer gebeuren. Diep van binnen wist ik dat het best heftig kon gaan worden. Ik gedroeg me steeds meer zoals ik dacht en was. Maar toen rekende ik niet meer op de aanvallen en kreeg een geheim voor mezelf. Een geheim die steeds meer plaats in mijn hoofd en hart in nam. Ik maakte de keuze om een leugen toe te laten die steeds groter werd. zelfs zo groot dat ik die meer geloofde dan de keuze om voor God te gaan. Dit grote geheim was dat ik God had los en de leugen omarmde. Ik wilde daar niets meer mee. Ik vond het allemaal best. Het hoefde voor mij allemaal niet. Al die verantwoordelijkheid. Om de goede vrede te bewaren bleef ik naar de kerk gaan. en deed een masker op. Er was niemand die wist hoe ver ik weg was. Ik ging me steeds veiliger voelen in die duistere wereld. God reageerde niet op mijn gebeden, maar Satan wel. Ik kreeg meteen reactie op waar ik om vroeg. Op zich is dat logisch. Ik kon vragen wat ik wilde, maar God verhoorde mijn gebeden niet. De wereld werd voor mij steeds duisterder. Hoe kon God nu die ellende voor mij zo bedoelen. Dit slaat nergens op. Ik kon me helemaal laten opzuigen door de negatieve metal. Ik kon er een soort van meditatie in vinden. Ik werd er helemaal zweverig en “rustig” van. He gaf me zo’n gevoel van overwinning. Ik kon  alles aan. Dit gevoel had ik ook met de drugs. Op gegeven moment werd ik heel erg verbitterd, en ging dieper in die wereld en ging me met geesten bemoeien en oproepen. Dit was de open deur om alles in mijn leven te laten. Het was met me gedaan. Er was geen uitweg meer, en de deur die er naar al het goede nog was, die was weg. Verdwenen. Ik en mijn onderbewust zijn zocht naar een betere kick dan die ik steeds van de drugs en de muziek kreeg. Alles leek beter te gaan. Ik was van huis weg gelopen naar een betere plek. In mijn hoofd ging het steeds iets slechter en zag eigenlijk niet hoe slecht dingen voor mij waren. Mijn hart zocht naar die kick en onderbewust strekte ik mij uit naar God. Het werd een strijd om mijn ziel. Ik had geen flauw idee wat er met mij gebeurde. Ik werd steeds verder weg gezogen. Alleen nu ging het 2 kant op. De ene kant, naar God en de andere kant, naar Satan. He was een heel gevecht. De eerste keer dat het bij mij fysiek werd was toen ik op stap was in een Hard Rock cafe in Sneek. Hier hoorde ik een liedje van Marlyn Manson (beautiful people) en werd niet helemaal lekker. Een vriendin van me ging met mij naar buiten en we zaten daar even. Wat er toen gebeurde ging mij zelfts boven de pet. Het was alsof mijn lichaam werd over genomen. Ik begon te schudden. De rest van de details zal ik u besparen. Maar het komt er op neer dat ik daar een aanval had van al het negatieve wat er in mij zat en het verlangen om bij God te zijn. Ik werd naar het ziekenhuis afgevoerd. Daar werd niets in mij gevonden. Mijn ouders werden op de hoogte gesteld en kwamen meteen naar het ziekenhuis. Ze baden voor mij en ik werd helemaal rustig. Ik was alleen zeer vermoeid en werd met de rolstoel naar de auto gebracht. Eens thuis gekomen ben ik mijn bed in gekropen en ben de volgende dag zonde problemen wakker geworden. Ik hoopte dat het allemaal een droom was, maar ik wist dat het niet zo was.Ik voelde me weer oké en ging vrolijk door met mijn leventje. Ik was weer terug bij mijn ouders en het ging weer als vanouds. Ik had destijds een goede vriend waar ik bij terecht kon met mijn problemen. Hij zei tegen mij dat hij wel naar me wilde luisteren, maar me niet kon helpen. Hij was voor mij precies wat ik nodig had op dat moment. Even dat luisterende oor. Ik was daar erg dankbaar voor. in deze periode heb ik een vriend leren kennen die van dezelfde muziek hield en naar me op keek. Ik was er niet van bewust. Wat hij niet wist is, dat ik naar hem op keek. Hij had wel zon groot geloof in God, en ook nog eens zoveel kennis op dat gebied. Het waren op dat moment de 2 belangrijkste mensen in mijn leven. Op een dag was ik bij die vriend in Sneek. Ik trof daar ook zijn ouders. Het was leuk om die mensen na 10 jaar weer eens te zien. We raakten in gesprek en zo kwam mijn zooi ter sprake. Ze wilden mij wel helpen om me eigen huisje te vinden. En zo ging er een tijdje over heen. ik ging die zomer naar de camping “de Sikkenberg” ik kwam daar al zon 12 jaar of zo. Ik weet niet meer precies hoe lang ik daar toen kwam. Wat ik wel wist dat ik daar elk jaar heen ging en ik daar als een kind aan huis was. De eigenaar van de camping ken mij enorm goed en zag mij daar aan komen met mijn hanenkam, satans ketting om en goddeloze teksten op mijn shirt. Hij keek me aan en kreeg tranen in zijn ogen en zei: ‘waar ben je mee bezig, wat is er aan de hand met je Gabriel’. Dat deed me best erg veel. Die middag/avond raakte ik in gesprek met een aantal camping vrienden, zij stelden mij allemaal vragen over wat ik aan had en hoe het met mij ging. Ik schoot zo veel in de verdediging, en dat hadden zij ook wel door. Dus vroegen ze aan mij of ik er niet helemaal klaar mee was. En ik brak. Ik vertelde hen ook dat ik er eigenlijk diep in mijn hart klaar mee was. Ik wilde niet meer vechten. We spraken er verder over. Waar het gesprek precies over ging, naast dat ik opnieuw een keuze wilde maken voor God, weet ik niet meer. Het kampvuur kwam ter sprake. Ik zei: ‘Als het van de eigenaar van de camping, gooi ik alles in het vuur wat ik bij me heb en niet van God is. Dus wij opzoek naar de eigenaar van de camping. Hij zat in de grote tent bij de tiener meeting. Hij zat achterin en wij kwamen via de achterkant van de tent binnen en ik stelde hem de vraag. Hij vond het een goed voorstel, op 1 voorwaarde. Dat ik mijn verhaal deed op het podium. Ik zei niet meteen ja en werd onrustig in mijn hoofd. Ik wilde alleen met hem het podium op. Even daarna gingen we samen het podium op. vlak voor dat ik dat deed had ik al mijn spullen verzameld en van een camping vriend een “witte” Israel trui te leen gekregen in plaats van mijn zwarte trui. Dus dat was al een heel contrast. Ik deed mijn verhaal en stond te trillen op mijn benen. Ik vond het zo spannend. Ik vertelde alles waar ik mee te maken heb gehad en waar ik me mee bezig hield. Ik maakte daar op dat podium een nieuwe keuze voor God. het onderwerp van de tiener meeting sloot perfect aan op de hele situatie, alsof het zo moest zijn. Na de meeting gingen we gezellig kletsen en samen zijn. dronken wat en ik had mijn spullen gepakt en we gingen in gebed voordat ik naar het kampvuur ging. Aangekomen bij het kampvuur wilde ik het erop gooien , totdat de eigenaar van de camping vroeg of het nog ee keer wilde vertellen. Dus ik vertelde alles een tweede keer. Ik gooide het op het vuur en het duurde enorm lang voor dat het allemaal opgebrand was. Op dat moment begon een bezoeker van de camping op zijn gitaar te spelen en zong luidkeels: “hij koos vandaag”. Dat gaf me kippenvel, en barste in huilen uit. het luchtte zo op. Die nacht sliep ik heerlijk. En ging de volgende dag weer verder met mijn leven. En die avond kreeg ik een tweede aanval, zoals ik eerder vertelde, en had geen controle over mezelf. Dit maal was het de jeugd leider die met me kwam bidden en adviseerde na dat ik rustig werd, contact op te nemen met een kerk waar mensen ervaring hebben me hetgeen er gebeurd was. Ik beloofde dat en brak meteen de belofte weer toen ik er over na dacht en dacht: ‘het is toch voorbij? waarom zou ik dan hulp moeten zoeken?’. Ik deed er niets meer mee. Ik had wel een super tijd op de camping. Na de vakantie kwam ik erachter dat de ouders van die vriend van mij in een huis in mijn krantenwijk woonden. Dit was een hele verassing voor mij. Maar wel heel leuk omdat ik daar de krant moest brengen. Ik kreeg toen een uitnodiging of ik niet wilde helpen met de vloerbedekking. En dat wilde ik wel. Zo kwam ik een hele week daar in huis en hielp met van alles. Zo leerde ik ook alle andere bewoners kennen. Het was zo’n geweldige sfeer. Aan het einde van de week kreeg ik de vraag of ik misschien niet hier wilde wonen. En ik dacht eerst dat het een grapje was, maar bedacht me al gauw dat ik dat eigenlijk heel graag wilde. En vlak daarna gingen we een gesprek met mijn begeleidster, die we hadden toen, in gesprek. En een week later woonde ik daar. Het leek wel of God mijn gebed had verhoord op een beter leven. Ik kreeg rust en kon groeien in mijn geloof. Ik leerde beter met mijzelf omgaan. Het eerste pinkster weekend na dat ik er kwam wonen, ging ik samen met mijn beste vriend naar Opwekking. Dit was geweldig, maar kwam er al gauw achter dat ik nog niet van mijn oude leven af was. Ik kreeg weer een aanval toen ik mij weer afzonderde in muziek. Ik ging weer helemaal in de muziek op en werd overweldigt door angst en verdriet en durfde mijn tent niet meer uit. tot slot kwam mijn beste vriend de tent binnen en kreeg me zo ver dat ik eruit kwam en het bleef maar doorgaan. Op dat moment ging de hele groep die daar was voor me bidden en ik kwam tot rust. Ik wilde die aanvallen, zoals ik dat noemde. niet meer en besloot de volgende dag bij de sing-in naar het gebed’s team te gaan. En zo liep het ook. Er kwam een oproep in de dienst en ik liep naar voren en liep naar de gebed’s tent. Daar stond een groot houten kruis en daar viel ik voor op mijn knieën. Ik brak helemaal. en op het moment dat ik opstond en rond keek om voor me te laten bidden zag ik een lege stoel en ging daar op zitten. Er waren 2 mensen die op me af liepen en mij  vertelden dat ze op me zaten te wachtten. Ze baden voor mij en baden voor bevrijding. En vanaf dat moment werd ik met zoveel vreugde vervuld. Ik stopte niet meer met lachen. het was zo fantastisch. Ik was er van af. Ik heb vanaf dat moment ook nooit meer zon “aanval” gekregen. Ik kon nog meer groeien in mijn nieuwe huis. Ik kreeg les bij “New life ministries” en leerde heel erg veel van God en de Bijbel. Ik heb daar het eerste deel van de dicipelschaps-training gehaald. Mijn pleegvader startte als onderdeel van New life ministries een bijbelschool in Sneek. Vanuit die bijbelschool heb ik veel een aantal studies gedaan. Hier heb heel erg veel geleerd. Ik heb ook geleerd om hier veel van in praktijk te brengen. Het was wel confronterend omdat je jezelf tegenkomt en je er dan achter komt waar je bij jezelf nog aan moet werken. Het is enorm veel verrijking voor mijn toekomstige leven. Op dit moment mag ik een nieuwe leerling van de bijbelschool de studie geven. Het is voor mij een fijne leerschool om de dingen die ik zelf heb geleerd in praktijk te brengen en te mogen oefenen die studie te geven, en anderen dezelfde mooie boodschap door te geven die ik zelf ook heb mogen leren. Het is een leerschool voor mij waar ik erg blij mee ben. Het mooie van dit alles is dat ik blijf, en nieuwe dingen mag, leren. Als ik op dit alles terug kijk, zie ik dat God mij nooit heeft losgelaten en dat God niet loslaat wat Hij in een mens is begonnen. Ik zie nu een mooie toekomst tegemoet met nog meer van Gods mooie cadeaus en zegeningen.

Ik wens u, die dit leest, veel zegen toe. En dat God ook zo aanwezig mag zijn in uw leven.