Getuigenis Divka

Hoe ik in contact kwam met het Phazezhuys.

Laat ik eerst maar eens wat vertellen over mijn jeugd en opgroeien, ik ben geboren in 1980 in Heerenveen, na mij is er nog een meisje gekomen. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik vijf jaar was omdat mijn vader een andere vriendin had. Van mijn vierde tot mijn 18e ben ik seksueel misbruikt door mijn vader. Ik leerde al snel dat ik over het misbruik beter mijn mond kon houden omdat ik anders gewoon bond en blauw werd geslagen. Mijn vader was de baas en zei altijd dat het normaal was wat hij deed. De hele familie wist er vanaf maar niemand deed er wat aan.

Op mijn tiende besloot mijn moeder te hertrouwen en verhuisden we naar de kop van Friesland. Daar kwam ik op een kleine school en gingen we als we thuis waren naar kerk, daar hoorde ik de dominee praten over een liefdevolle vader, nou ik kan je zeggen dat zag ik toch echt niet. Vlak voordat ik naar de middelbare school ging besloot ik om mijn moeder en stiefvader te vertellen wat mijn vader met mij deed. Helaas voor mij werd dat door hun niet geloofd en werd het in de doofpot gestopt. Door de psycholoog toen werd wel gezegd dat het beter was als ik niet meer naar mijn vader ging. Dus dat is toen ook zo gebeurt, alleen helaas voor mij was mijn moeder het niet eens met mijn verhaal en moest ik er voor boeten. Ik zat in de eerste klas van de middelbare school en toch moest ik naast al mijn andere werk zorgen dat mijn zusje en broertje naar school werden gebracht en dat er eten was als mijn moeder weer eens ziek in bed lag. Op mijn 16e besloot ik melding te maken bij het AMK in de hoop dat er voor mij iets veranderde, ja er veranderde wat, ik werd namelijk uit huis gezet.

Daar sta je dan als 16 jarige, geen cent op zak en helemaal alleen, de kinderrechter besloot toen dat mijn vader de voogd werd over mij en dat ik bij hem moest gaan wonen. Toen werd mijn nachtmerrie alleen maar groter en groter. Het misbruik kwam steeds vaker voor en als ik het niet wou werden de klappen groter en meer. Op mijn 18de verjaardag ben ik weggelopen bij mijn vader en kwam ik in het blijf van mijn lijf huis te wonen vanaf dat moment besloot ik om nooit meer te praten over het seksueel misbruik.  Daar ben ik 14 dagen geweest, een heftige periode maar wel rust geen man meer aan mijn lijf. Ik ben daarna bij mensen in huis gekomen, die volgens de bijbel probeerden te leven en die me leerden dat God mij lief heeft met al mijn gebreken en dingen, ook hier kon ik helaas niet blijven en op mijn 19de ging in zelfstandig wonen in Sneek. Ik ging toen iedere week naar kerk en leerde dat God echt mijn vader wou zijn.

Op mijn  22 leerde ik mijn nu ex partner kennen en zijn we vlot daarna getrouwd, achteraf gezien geen verstandige keus. Hij rooms katholiek en ik Christen dat gaat echt niet samen, ik dwaalde af van God en op een gegeven moment intresseerde het me helemaaal niks meer. Mijn ex partner heeft een drank en drugs probleem en dat werd alleen maar groter en groter, de mishandelingen die hij heeft uit gevoerd daar draag ik nog steeds de littekens van mee. In 2004 raakte ik zwanger van onze oudste dochter, een geschenk van God want zo zagen we haar. Zij is in November geboren en in maart van het jaar daarna kwam ik er achter dat ik opnieuw zwanger was. Met lood in mijn schoenen dat aan mijn man verteld toen, wat was hij boos en kwaadaardig, hij stond er op dat ik abortus liet plegen, en onder dwang van hem heb ik dat gedaan. Hij ging steeds meer drinken en steeds meer drugs gebruiken, rekeningen werden niet betaald. Maar ik was te bang om weg te gaan want ik kon nergens heen, in 2006 raakte ik zwanger van onze jongste zoon, en bij die zwangerschap heb ik het pas verteld toen ik 5 maand zwanger was. Heftig en spannend, maar hij kon er niks meer aan doen. Na de geboorte van onze zoon, werd het mishandelen steeds meer en erger.

In oktober 2008 leerde ik Jack en Hedy kennen en heb ik meerdere gesprekken met hun gehad, uit eindelijk heb ik in November 2008 het besluit genomen om bij mijn ex partner weg te gaan. Ik ben toen samen met de kinderen bij Jack en Hedy in huis gekomen en daar leerde ik wat onvoorwaardelijke liefde is. Daar leerde ik dat ik mocht zijn wie ik was want ondanks al mijn fouten blijven ze van mij houden.

In februari 2009 ben ik vanuit hun naar Stichting Limor gegaan en hebben Jack en Hedy steeds op de achtergrond mij geholpen. Eerst met de scheiding en voogdij over de kinderen, daarnaast hebben ze in die periode geholpen om psychische hulp te krijgen van In de Bres, want dat ik beschadigd was door alles dat was duidelijk. Ook moest ik leren om opnieuw vertrouwen te hebben in mensen om mij heen.

Bij stichting Limor ging de hulpverlening niet zoals het moest en kwam ik eigenlijk niet veel verder. Daarnaast stond ik ook bij het AMK, jeugdzorg en jeugdhulp onder toezicht. In 2011 mocht ik overstappen van hulpverleners en heb ik opnieuw gekozen voor stichting Phazezhuys omdat ik me daar heel goed bij voelde. Samen met hun ben ik gaan kijken wat ik nodig had. De afgelopen jaren hebben ze me geholpen met alles wat op mijn pad kwam, de diagnose van In de Bres en de budget-coaching en daarnaast de opvoeding van de kinderen. Met de hulp en ondersteuning va`n Jack en Hedy ben ik inmiddels helemaal af van al deze instanties. Mijn geloof is sterker geworden en ik heb een rotsvast vertrouwen dat God echt mijn VADER wil zijn en dat Hij ook echt voor mij en de kinderen wil zorgen.

Jack en Hedy hebben mij geleerd om op een andere manier met mensen om te gaan, om niet direct mijn stekels op te zetten als het niet gaat zoals ik wil, dat lukt nog wel niet altijd maar in de meeste gevallen kan ik rustig blijven. Ze hebben me geholpen om inzicht te krijgen in mijn financiën en ik ben inmiddels begonnen met het WSNP traject. Ze hebben me geleerd dat ik met alles wat ik heb mee gemaakt mag zijn wie ik ben, dat ik er best wel boos en verdrietig om mag zijn, maar dat het leven gewoon door gaat en is zoals het is. Ze hebben me geleerd om vertrouwen in ze te hebben en dat ik niet afgewezen word als ik fouten maak.

Jack en Hedy zijn voor mij mijn ouders en voor mijn kinderen opa en oma, ze leren me dat ik ze mag vertrouwen en dat ik fouten mag maken, dat ik boos en verdrietig mag zijn. Vorig jaar had ik zoveel vertrouwen in Hedy gekregen dat ik haar durfde te vertellen dat mijn vader mij vanaf mijn vierde tot mijn 18de heeft misbruikt, wel bang voor de afwijzing die misschien zou volgen omdat ik dat gewent was maar dat gebeurde niet. Ze had, heeft een luisterend oor geboden en gezegd dat het niet mijn fout is geweest en dat ik niet de gene ben die schuldig is aan het misbruik. Iedere keer opnieuw laten Jack en Hedy zien dat ik ze kan en mag vertrouwen en mag falen, maar ook steeds weer opnieuw mag leren van de fouten die ik heb gemaakt. Voor mij zijn Jack en Hedy mijn ‘echte ouders’ mijn bio ouders heb ik helemaal geen contact mee en dat is goed zo.